Proces
Het zijn vaak onderwerpen die weken, maanden steeds weer opdoemen. En langzaam werkt het zich in mijn verbeelding tot een geheel. Wanneer dan alles samenvalt duwt het zo hard, dat het eruit moet, ook al is een ander werk in uitvoering. Ik werk dus vaak aan meerdere schilderijen tegelijk. Series zijn mij ook niet vreemd. Ik begin vaak met een zeer realistisch beeld en beweeg langzaam via abstract, naar de derde of vierde versie. Hierin is vaak de herkenbaarheid van het origineel verdwenen. Het is de verfbehandeling en de emotie die de connectie laten zien.
Mijn uiteindelijk symfonische schilderijen schaar ik onder het lyrisch abstrct expressionisme. Uitstapjes naar andere stijlen kan ik niet laten. Zo blijf ik werken aan mijn vaardigheid met verf. Sommige expressies laten zich beter uiten in olieverf, andere in acryl. Schilderijen zijn tweedimensiale voorwerpen. Een schilderij moet voor mij daarom duidelijk een verfding zijn, liefst van enkel doek en verf.
Driedimensionale suggesties wek ik op met kleurgebruik. Kleuren direct uit de tube zijn bruikbaar, maar combinaties levert apartere kleuren en mooiere resultaten op. Visuele diepte is vaak niet eens nodig. Gelaagdheid in verf brengt wat mij betreft al snel een hogerstaand gevoelsmatige diepgang met zich mee.